Spis treści
Opis
Perforacja błony bębenkowej powstaje najczęściej w wyniku zapalenia ucha środkowego (ostrego lub przewlekłego) oraz w wyniku urazu ucha (uraz bezpośredni, ciśnieniowy). Małe perforacje zwłaszcza u dzieci zwykle goją się samoistnie w ciągu kilku tygodni do kilku miesięcy, większe natomiast wymagają interwencji chirurgicznej. Ze względu na możliwy przebieg perforacje można podzielić na centralne i brzeżne. Centralne perforacje mogą być obecne przez wiele lat nie powodując żadnych objawów prócz niedosłuchu i okresowych wycieków z ucha. Perforacje brzeżne są niebezpieczne, ponieważ napełzający z brzegu naskórek wrasta do jamy bębenkowej tworząc perlaka.
Przypadek I
Na zdjęciu widoczna jest duża centralna perforacja błony bębenkowej, dziecko 4 – letnie, ucho prawe. Perforacja obejmuje znaczną część błony bębenkowej, zwłaszcza przednie i dolne kwadranty, od pępka błony bębenkowej dochodząc prawie do pierścienia. Widoczna wyściółka jamy bębenkowej jest nieco zaczerwieniona. Pozostała część błony bębenkowej jest niezmieniona (Ryc. 1 i 1a).
Perforacja powstała po przebyciu ostrego zapalenia ucha środkowego z samoistną perforacją i wyciekiem treści ropnej. Nie wygoiła się samoistnie. Po wyleczeniu ostrego stanu zapalnego dziecko nie zgłaszało żadnych objawów.
- poziom rękojeści młoteczka
- pępek
- kwadrant przednio – górny
- kwadrant przednio – dolny
- Leczenie przetrwałej perforacji błony bębenkowej jest operacyjne. Dziecko należy skierować do specjalistycznego ośrodka zajmującego się otologią dziecięcą.
- Operacja polega na otwarciu ucha środkowego po nacięciu skóry przewodu słuchowego zewnętrznego. Następnie pobiera się ochrzęstną ze skrawka małżowiny usznej lub powięź mięśnia skroniowego i pobranym materiałem zamyka się perforację metodą podkładania (pod resztki błony bębenkowej). Jest to tak zwana metoda „podkładania”.
- W tym wypadku spodziewany jest dobry efekt, przeszczep zwykle przyjmuje się, ponieważ resztki błony bębenkowej są dobrze ukrwione.
Przypadek II
Na zdjęciu widoczna jest brzeżna perforacja błony bębenkowej, dziecko 6 – letnie, ucho prawe. Perforacja obejmuje zwłaszcza tylne i dolne kwadranty, od pępka błony bębenkowej dochodząc do pierścienia w tylnych kwadrantach. Od góry jest widoczny fragment błony wtórnej zarastającej tą część perforacji. U dołu zdjęcia (tylne kwadranty) widać natomiast naskórek w postaci dwóch jasnych pasm. Naskórek podwija się w kierunku jamy bębenkowej tworząc początki perlaka. Pozostała część błony bębenkowej jest niezmieniona (Ryc 2 i 2a).
Perforacja powstała wskutek przewlekłego zapalenia ucha środkowego. Nie wygoiła się samoistnie. Dziecko zgłaszało niewielkiego stopnia niedosłuch tego ucha, bez innych objawów.
- pępek
- płaty naskórka wrastające do perforacji
- kwadrant przedio – dolny
- kwadrant tylno – dolny
- Leczenie przetrwałej brzeżnej perforacji błony bębenkowej jest operacyjne. Dziecko należy skierować do specjalistycznego ośrodka zajmującego się otologią dziecięcą.
- Operacja polega na otwarciu ucha środkowego po nacięciu skóry przewodu słuchowego zewnętrznego.
- Należy dokładnie usunąć naskórek z brzegu perforacji oraz z wewnętrznej powierzchni błony bębenkowej, ponieważ pozostawienie go grozi powstaniem perlaka.
- Następnie pobiera się ochrzęstną ze skrawka małżowiny usznej lub powięź mięśnia skroniowego i pobranym materiałem zamyka się perforację metodą podkładania (pod resztki błony bębenkowej).
- Jest to tak zwana metoda „podkładania”.
- Jeżeli są wątpliwości co do radykalnego usunięcia naskórka, należy wykonać attykoantromastoidektomię z tympanotomią tylną i usunięciem zmian z zachyłka nerwu twarzowego.